Í atvinnuleit

Jæja, það er víst ekki seinna vænna að koma með bloggfærslu hingað inn Ég hef nú ekki verið að bralla nein ósköp. Nema ég ákvað að fresta náminu mínu þar til næsta haust á meðan ég er að takast á við kvíða, sem mér tekst vonandi að sigrast á núna í eitt skipti fyrir öll, tja með smá hjálp að sjálfsögðu Svoleiðis að eins og málin standa nú í dag er ég í leit að vinnu þar sem loðnir ferfætlingar eru velkomnir (þá er ég að tala um hundinn minn, ekki mig). Vonandi fæ ég bara að vinna meira í Dýralandi, en það kemur í ljós á næstu dögum. Ég hef ákveðið að orð dagsins sé: "Fel Drottni vegu þína og hann mun vel fyrir sjá." Svoleiðis að þetta er allt saman í góðum höndum

Fróða hefur tekist að draga mig út í hartnær hvaða veður sem er. Það var nú reyndar sól og blíða í gær þrátt fyrir frostið og snjóinn. Fróða hætti þó að lítast á blikuna þegar snjórinn lét undan þunga hans svoleiðis að ekkert stóð uppúr snjóskaflinum nema hvítt, loðið skott. Hann brá því á það ráð að ganga í fótspor mín (í fyrsta og eflaust eina skiptið sem það mun gerast). Þegar hann fór svo að hnerra ískyggilega mikið gafst ég upp og hélt á honum yfir á öruggara undirlag. 

Nala er í sveitinn núna, ég og Sólrún fengum áfall þegar við áttuðum okkur á að ófrjósemissprautan sem hún fékk fyrir mánuði síðan virkaði ekki. Því eru yfirgnæfandi líkur á að þetta litla hvolpaskott sé hvolpafullt Þegar hún hefur klárað lóðaríið fær hún fóstureyðingasprautu, enda ekki hægt að leggja á þennan unga kropp að ala hvolpa. Ég er alveg miður mín yfir þessu öllu saman, en er samt á því að þetta er rétta lausnin. Það er þó gott að þetta skyldi koma í ljós, þó seint væri og útskýrir margt varðandi hegðun Fróða undanfarið. Hann er búinn að vera svo uppfullur af hormónum uppá síðkastið að ég bíð bara eftir að þeir fari að leka útum eyrun á honum.

Þetta verður að duga í bili, en ég lofa að vera fyr á ferðinni með næstu færslu